psikolog olmak

psikoloji bölümünü kazandığım şu günlerde merak ettiğim olay

kendi eksikliklerinizi ve keskelerinizi yada tamamen kendi fikirlerinizi danışanınıza yansıtmadığınız , karşınızdaki insanı anlamaya yönelik dinleyip yardimci olabilmek ümidiyle yönlendirmeler yapabildiginiz ve kimseyi söyledikleri /yaptıkları /geçmişi ile yargılamamayı basarabildiginiz sürece faydali bir şekilde yürüttüğünüz anlamına gelen meslek dalı.

bana ilk başta fazla konuşmayı sevmiyorsun sanırım demişti. iki seans sonra ne çok konuşuyorsun dedi, biraz kibar olsun olacaklar lütfen

türkiye'de psikolog olmak... zor iştir. öncelikle çok meşhur bir psikolog değilseniz muhtemelen maddi durumunuz da çok iyi olmaz. çünkü günümüzde insanlar hem psikologlara (veya psikiyatristlere) gitmek istemiyor, gerek görmüyor veya utanıyor, hem de gidecek olanlar reçete yazabilen psikiyatristleri tercih ediyor. benim lisedeyken hayalimdi psikolog olmak; fakat sonradan fark ettim ki, türkiye'de psikologların değeri bilinmiyor. düz mantık "bizim zamanımızda pisigolok mu vardı yav" deyip para harcamıyorlar. şimdi kendi kendime "iyi ki psikolojiyi seçmemişim" diyorum, bana sorsan "bir sorunun olsa psikologa mı yoksa psikiyatriste mi gidersin" diye, tereddütsüz psikiyatrist derim. salt tavsiyelerle düzelecek gibi değil bizim psikolojilerimiz, eminim. --- ülke faktörünü aradan çıkarırsak fikrim değişir mi? elbette değişir.

olayların hep iyi yönlerini gören, diksiyon dersleri aldığını her konuşmasında belli eden psikopatlar

bu entry i editleyeceğim arkadaşlar. bekleyin beni.

psikiyatrist ile çok karıştırılır deli doktoru değildir.

daha olmadım,2 sene sonra kazanırsam söylerim

terzinin kendi söküğünü dikememesi değil mi bu?

en çok istediğim şey ama hem 2 senem var ve olması zor hem ilk önce kendi psikolojimi düzelteyim yani..

yastığına kafayı koyduğunda ister istemez aklına insanlar geliyor sonra diyorsun ki vay aq

başlarda istediğim bir meslekti.taki hastaları görünceye kadar allah hastalara ve psikologlara sabır,şifa versin.cidden zor.

benim derdim kendime yetiyor birde başkasının derdini hiç çekemem.

hakkında yazıp çizeceğim haykıracağım çokça şey var, mesleki olarak da yasalar bakımından da türkiye için konuşursak çok utandırıcı bir durumda fakat tüm yıkıcı etkenlerine rağmen eğitimler alırken kendimi çocuk gibi hissetmeme sebep olduğu için seviyorum sanırım. bugün terapi eğitiminde yaptığım metaforik ağacımı bırakayım. gorsel her detayın farklı bir anlamı var onu da başka zaman açarım. (bkz: ben yaşamak istiyorum ağaç gibi sessiz sessiz ve rahat)